Bir "anne" demis ki:
"Türkiye'deki varlıklı olmayıp eğitim konusunda şanslı olan azınlıktanım. 1974 İstanbul doğumluyum ve 1985 yılında bugünkü kadar saçma ve zor olmayan bir sınavla bir anadolu lisesini (Galatasaray Lisesi) kazandım.
Açık fikirli ve öğrencisine güvenen bu liseden sonra yine aynı eğitim vakfının kurduğu üniversiteye (Galatasaray Üniversitesi), üniversite sınavı stresini yaşamadan girdim. Mükemmel bir üniversite eğitimi aldığımı iddia edemem ama o zamanlar diğer üniversitelerden çok farklıydı diye düşünüyorum. Öyle değerli insanlar öğretmenlik yapıyordu ki, bugün düşününce hala inanamıyorum o hocalardan ders dinlediğime, oturup saatlerce sohbet ettiğime. Ancak mezun olduğum lise de, üniversite de aynı eğitim anlayışını ve kadrosunu koruyamadı ve şu anda ülkemdeki diğer eğitim kuruluşları gibi politize oldu, saçma sapan işler döner oldu.
Görüyorum ki çocuğum için hayal ettiğim eğitim malesef ülkemde mümkün değil. Onu kurstan kursa sürüklemek, hayatının bu sınavlara bağlı olduğunu düşünmesine sebep olmak istemiyorum. Birey olarak değerli olduğunu öğrenmesini, önünde düşünmesine, yaratmasına engeller olmadığını bilmesini istiyorum. Ama bu eğitim sisteminde, ben bunları ne kadar zikretsem de, çocuğumu o çarkın içine soktum mu, çaresiz dönüp duracak.
Eğer Bir Başka Okul Mümkünse ve de bu iş için bu yola baş koymuş idealist insanlar varsa, keşke elimden daha fazlası gelse..."
No comments:
Post a Comment